Թուրքիայի ԱԳ նախարար Չավուշօղլուն, խոսելով հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մասին, ասել է. «Թուրքի ճանապարհն ընկած է Զանգեզուրի, Ղարաբաղի միջով»: Սա տալիս է այն հարցի պատասխանը, թե արդյո՞ք թուրքերը կարող են մեզ հետ խաղաղ գոյակցել, թե արդյո՞ք թուրքական ծավալապաշտությունը կարող է տեղի տալ։ Չավուշօղլուն, թերևս, հաստատում է մեր բոլոր մտահոգությունները հայ-թուրքական հնարավոր հարաբերությունների մասին։ Ակնհայտ է, որ Թուրքիան Ադրբեջանի միջոցով փորձում է Հայաստանը վերացնել` որպես թյուրքական աշխարհի ծավալվելու պատնեշ, իսկ մյուս կողմից` Հայաստանը վերածել թյուրքական աշխարհի միջև ընկած անիմաստ տարածքի, որը չի ունենա քաղաքական որևէ նշանակություն։
Այնուհետև Չավուշօղլուն շարունակում է. «Թուրքի ճանապարհը անցնում է Միջին միջանցքով։ Ինձ հետաքրքիր է, ի՞նչ են նրանք ուզում Ադրբեջանից։ Երբ մենք աջակցում էինք Ադրբեջանին Ղարաբաղի ազատագրման հարցում, ոմանք մեր ներսում ափսոսանք էին հայտնում»:
Սա, բնականաբար, հաստատում է այն հանգամանքը, որ Թուրքիան Հայաստանի և Արցախի դեմ մղվող ակտիվ և հիբրիդային պատերազմների կողմ է, և իր նպատակը շատ ավելի հեռուն գնացող է։ Ուստի անթույլատրելի միամտություն է կարծել, թե Թուրքիայի հետ հարաբերությունների «կարգավորումը» դրական ազդեցություն կարող է ունենալ Հայաստանի անվտանգային միջավայրի վրա։
Արա Պողոսյան